Als bewegen door ouderdom, ziekte of een ongeval niet meer zo goed gaat kan u dat behoorlijk belemmeren in uw vrijheid. Niet alleen de fysieke verplaatsing van A naar B komt letterlijk tot stilstand, ook de sociale factoren van dat blokje om kunnen compleet verloren gaan. Een situatie waarin niemand terecht wil komen. Natuurlijk kan een fysiotherapeut soelaas bieden en u helpen de eerste stapjes weer op het juiste pad te zetten. Maar voor de iets langere termijn is dat geen oplossing.
Eric Jan Pennock, praktijkhouder van Doornbos Fysio Groep vond dat dat reguliere proces van weer opstarten anders kon en richtte daarom Samen Door op. Deze organisatie opereert als zelfstandige Stichting ook in onze wijk en stelt zich tot doel om mensen vanuit een één op één benadering te begeleiden naar meer zelfredzaamheid en ze zo weer in beweging te zetten. In september vorig jaar begon Samen Door met een opleidingstraject om zoals ze dat noemen ‘mobiliteitsvrijwilligers’ op te leiden.
Inmiddels zijn er twaalf vrijwilligers aan de slag die een cliënt onder hun hoede nemen. De training van vier avonden is niet het enige waar deze vrijwilligers op terug kunnen vallen. Eric Jan en de aangestelde coördinator staan ze met raad en daad bij om feedback te verzamelen, het proces te monitoren en ook om te kijken wanneer een cliënt zelf verder kan.
In het afgelopen jaar zijn er zo al een aantal heel mooie praktijkverhalen die het succes van Samen Door onderstrepen. Eén van die verhalen is dat van de heer van der Kleijn en zijn vrijwilligster Angelique van Rosmalen.
Meneer van der Kleijn is altijd zeer sportief geweest en was door leeftijd en omstandigheden letterlijk uit het veld geslagen. Rechtop lopen was erg moeilijk en naast de dagbesteding was hij voornamelijk aan huis gekluisterd. Hij kwam in contact met Samen Door, die het tijd vond om meneer verder te helpen. Angelique: “Hij wilde heel graag beter worden , ik merkte zijn sportersmentaliteit en eigenlijk al vanaf het begin was ik dol op hem. Niet dat het de bedoeling is om maatjes te worden, maar een klik is erg belangrijk om iemand verder te helpen. Hoewel er gezondheidstechnisch wel wat terugvallen zijn geweest, merkte ik dat hij gaandeweg het traject daar steeds sneller van herstelde. Het proces liep goed en het resulteerde in een man die weer wat fitter is en zich een stukje beter in zijn vel voelt. De eerste eigen initiatieven zijn al een feit. In mijn drukke baan als stewardess was ik meneer onlangs een keer helemaal vergeten. Onderweg naar Schiphol bedacht ik het me opeens…oh nee…wat erg. Ik dus appen voor een nieuwe afspraak en wat denkt u? Bij de volgende afspraak vertelde meneer dat hij zichzelf had afgebeuld, zelf de oefeningen had gedaan en mega spierpijn had! Kijk daar doe je het dus ook voor. Dat mensen weer hun zelfstandigheid terugkrijgen is het mooiste dat er is. Ook zijn vrouw is blij met haar actievere man, het geeft een hoop meer rust. Het weer bewegen en de verandering van medicatie zorgden er verder voor dat meneer van der Kleijn behoorlijk is afgevallen. Vandaag stond er een zak kleren in de hal. Ik vroeg hem wat het was. Hij antwoorde: ‘Dat zijn mijn oude kleren, die passen niet meer en breng ik vandaag weg.’ “
Zulke mooie verhalen geven vrijwilligers natuurlijk ook een hoop voldoening. Angelique: “Ik denk dat ik het zorgende van huis uit heb meegekregen. Wie goed doet, goed ontmoet was het devies. Mijn schoonmoeder woont in Zeeuws-Vlaanderen en ik kan haar de zorg niet bieden die ik soms zou willen. Wellicht dat het idee dat er daar iemand is die haar ondersteunt me een duwtje gaf om ook hier iets te doen voor de medemens. En of het een belasting is? Nee, dat kan ik niet zeggen. Soms denk ik, oh nee, hoe moet ik dat uurtje nu weer inplannen, maar altijd als ik de drempel overstap dan vergeet ik al mijn zorgen. Dan ben ik gewoon met mijn cliënt bezig en levert mijn investering van een uurtje me weer drie uur aan energie op. Ik geniet er echt van!”
Op mijn vraag of de opleiding niet zwaar was is Angelique duidelijk. “Nee hoor, het traject is niet zwaar, heel goed te doen zelfs. De opleiding geeft je echt handvatten waardoor je het gevoel krijgt niet zomaar iets te doen, maar echt concreet aan iets werkt. Aan het eind van het traject voel je je echt een professionele vrijwilliger, want in die zin zijn we dat ook echt. Er worden niet zomaar mensen op hulpvragers afgestuurd om maar even een rondje te lopen, we pakken het professioneel aan, inclusief alle terugkoppelingsmomenten met professionals.”
Aan tafel zit ook Eric Jan en op mijn vraag of hij na een jaar tevreden is krijg ik het typische antwoord van een perfectionist: “De idealen die ik zag, daar gaat het wel naar toe. Ik heb dit echt opgezet vanuit mijn intrinsieke motivatie om zorg te veranderen waar het kan. Er gaat veel tijd in zitten, die ik overigens ook vrijwillig besteed. Gelukkig heb ik veel aan mijn coördinator, die als vrijwilliger kundig tewerk gaat en vaak aan één woord genoeg heeft om van gedachtes plannen te maken. Het is niet altijd makkelijk om iedereen binnen het zorglandschap te overtuigen. We blijven immers vaak liever doen wat we deden. Maar gelukkig begint het langzaamaan te werken en ja, ik ben trots op hetgeen we al hebben bereikt, maar het mag van mij allemaal nog veel sneller gaan.”
